2002 Taipei Good Night

ราตรีสวัสดิ์เมืองไทเป 

งานช่วงเช้าของรถเมล์ประจำทาง ทุกๆวันต้องรีบเร่งเข้าทันเวลางาน
ถนนตรอกซอกซอยสลับไขว้เขว เหมือนความยุ่งเหยินสับสนกัน
ในเมืองมีคุณและผม ความจริงล้วนเป็นความเคยชิน 
แออัดเบียดเสียดยังรีบเร่ง แต่ว่าขาก้าวกะโผลกกะเผลก
ดวงอาทิตย์ร้อนเผ็ดแดดจ้า นำเศียรตะวันยื่นออกสู่เมฆมุม
อาหารมื้อเที่ยงที่เรียบง่าย เหลือไว้ความไม่สบายใจของเป่าลี่หลง
ประตูทางเข้าสภานิติบัญญัติ ห้อมล้อมด้วยฝูงคนโห่ร้อง
ไม่ว่าทำอะไรก็ตาม ก็ต้องมีบางคนไม่พอใจ

บนท้องถนนเดินกลับบ้าน รู้สึกว่าผมอยู่อย่างโดดเดี่ยวทันที
ถึงแม้ป้ายโฆษณาของหลอดไฟนีออน ยิ้มอย่างแวววาวแพรวพราวเหมือนเดิม
ทำไมอารมณ์รักใคร่ระหว่างมนุษย์กับมนุษย์ จึงใช้เงินทองมาแลกเปลี่ยนกัน 
ผมได้แต่ตั้งความหวังว่า เมื่อไรกลับบ้านแกว่งไกวเปล
กล่าวคำราตรีสวัสดิ์ กดเปิดสวิทช์ในฝันให้สว่างเจิดจ้า
ท่ามกลางราตรีไทเป มีแต่ตั้งรอคอยความหวังแสนหวานของผม
เดินผ่านค่ำมืดแล้ว ก็คือท้องนภาแจ่มใส
ความลังเลไม่แน่ของอนาคต ผมคิดว่าเป็นเรื่องไม่น่ายากเย็น
ราตรีสวัสดิ์ไทเป ราตรีสวัสดิ์ไทเป ราตรีสวัสดิ์ไทเป